De film

La Grande Chartreuse ligt diep in de Franse Alpen, en is een van de meest ascetische kloosters ter wereld. In 1984 vroeg de Duitse filmmaker Philip Gröning de kartuizerorde toestemming om een documentaire over hen te maken. Ze schreven dat ze daarover moesten nadenken. Zestien jaar later waren ze er klaar voor – een unicum voor dit moederklooster van de kartuizers dat nooit buitenstaanders toelaat. Gröning woonde zes maanden bij de monniken en filmde hun dagelijkse gebeden, taken, rituelen en zeldzame bezoeken buitenshuis, zonder gebruikmaking van crew, kunstmatige verlichting, muziekscore en voice-over. De monniken betrachten achttien uur per dag stilte. Door in stilte en eenzaamheid te leven, proberen ze zo dicht mogelijk bij God te komen. Grönings observerende film is één grote onderdompeling in dit transcendente kloosterleven. Wat in de stilte overblijft, is heel elementair: tijd, ruimte en licht. Grönings registratie is dan ook meer meditatie dan documentaire, een film over bewustzijn en absolute aanwezigheid. Puurder kan cinema bijna niet worden.

Meer info

Ik had een PowerPoint gemaakt om meer informatie te geven over de film, de locatie van het klooster en de regisseur. Deze presentatie werd getoond terwijl het publiek de kerk betrad en een plaats zocht. 300 filmliefhebbers werden tweeënhalf uur lang meegetrokken in de mystieke wereld van het leven in de vestiging van de kartuizerorde in de Franse Alpen. Aanvankelijk hadden we alleen de zaterdagavond gepland maar de kaarten vlogen er zo snel uit dat we er een extra avond, op zondag, aan vastplakten. En die was ook snel uitverkocht.

Verlichting

In Nederland worden monumenten standaard verlicht. De verlichting zou bij deze film storend kunnen zijn voor de sfeer. De verlichting wordt door de gemeente geregeld. Het bleek dat het uit- en aanzetten van de verlichting niet zo snel te regelen was. Er moest iemand uit Heeswijk komen om dat te doen. Er werden dus kosten gemaakt voor het uit- en weer aanzetten van 4 lampen: onkosten 135 euro. De gemeente vond ons initiatief zo sympathiek dat zij de kosten op zich nam. Tijdens de film was het in de kerk dus pikdonker, alleen de godslamp brandde nog. We hadden de bezoekers bij het reserveren van een kaartje geadviseerd een kussentje mee te brengen. Wij zorgden voor plaids want het kon wel eens koud worden, tenslotte was het al begin november.

Situatie voor aanvang filmvertoning. 

Tweede avond

Op de tweede avond waren er meer bezoekers die een kussentje hadden meegenomen om wat zachter te zitten op die harde banken. Ze hadden blijkbaar dit advies gekregen van de bezoekers van de eerste avond.

Enkele reacties van de bezoekers: ,,Wat was dit bijzonder”, ,,Het is heel vermoeiend, juist omdat er gewoon helemaal niets gebeurt. Echt heel bijzonder, en dan die sfeer en geur van de kerk er nog bij, indrukwekkend.”

De vertoning van 'Into Great Silence' in de Sint Servatiuskerk was de eerste filmvertoning op locatie. Het was een mooie beleving niet alleen voor de bezoekers maar ook voor ons. Lees hier de recensie van Gerda Baeyens over de avond.  Zie verder.