Nostalghia

Zet een Rus buiten Rusland neer en hij zal verteerd worden door heimwee. De schrijver Andrej Gortsjakov is zo een ongelukkige. Hij reist door Italië om materiaal te verzamelen over de achttiende-eeuwse componist Pavel Sosnovski. De door depressies gekwelde Gortsjakov raakt onder de indruk van de ontheemde kluizenaar Domenico (Erland Josephson), die zich in brand steekt.

Nostalghia is een visueel indrukwekkende film (opmerkelijk is het gedempte kleurgebruik) vol literaire verwijzingen. De opgeheven vinger van Tarkovski, die via zijn 'gekke' filosoof Domenico waarschuwt tegen de dreigende ondergang van de wereld, zien we terug in Het Offer.

De echte cinema
Een van de films die me toen letterlijk en figuurlijk de adem benam, was een film van Tarkovsky: 'Nostalghia''. Ik was helemaal kapot van die film. Het was een Stalinistische en allesbehalve vermakelijke film. Traag. Met weinig dialoog. Als er al gesproken werd, leek het eerder poëzie dan gewone taal. Ik weet tot op de dag van vandaag niet waarom die film me zo onderuithaalde, maar ik weet wel dat ik na de aftiteling nog minutenlang in mijn stoel bleef zitten. Totaal verbijsterd.’