In deze serie maakte ik met gebruik van drie dia-projectoren en zwart-wit dia's, Dia-direct DD12 van Agfa. De muziek kwam van Steven Reich en Peter Gabriel (hieronder te beluisteren). De serie van 3 minuten en 40 seconden laat in 48 dia's het leven zien van geboorte (wit) tot aan de dood (zwart). Ik heb gebruik gemaakt van krantenfoto's, waar te zien is dat mensen op de een of andere manier niet gefotografeerd wilde worden en daarom de hand voor hun gezicht houdt.
Het meest sprekende van het gezicht zijn de ogen. Ogen zeggen veel, zo niet alles. De betrokkenheid met de personen wordt vergroot doordat de beelden grof zijn gerasterd. Het "masker" van de gezichten verdwijnt langzaam. Ik wilde hiermee suggereren dat ik tussen het raster door zou kunnen kijken om de ware "ik" te zien. De serie speelt ook in op de Golfoorlog die toen in alle hevigheid woedde.
Ik heb nogal wat tijd moeten steken in het vinden van geschikte kantenfoto's van mensen. Dat heeft meer dan 1 jaar geduurd. Op het eind van de serie heb ik de echte fotograven en de krant vermeld (Bert Verhoef, Guus Dubbelman en Daniel Koning, De Volkskrant, HH en AP). Het zijn tenslotte niet mijn beelden, ik heb ze gebruikt om deze serie te maken. Ik heb in deze serie veel gebruik gemaakt van het "derde beeld". Het "derde beeld" ontstaat bij het overvloeien van de ene dia naar de andere dia.
De serie eindigt in een diep rood vlak. Het stond symbool voor al het bloedvergieten in oorlogen.
Hier de geluidband van de serie:
