Aan deze diaserie, uit 1993, had ik de volgende omschrijving meegegeven: "Gecreëerde werkelijkheid kan het menselijk bestaan aantasten. Bedreigingen zoals milieuvervuiling kunnen de psychische en mentale levensruimte van een individu verkleinen". Ik heb de ruit, het raam, als metafoor gebruikt van de begrenzing, maar je kunt er wel doorheen kijken zodat je ziet wat je hebt aanricht, "de verstikking, de adem ontnemend".
Op de een of andere manier is van deze diaserie niet veel materiaal bewaard gebleven nu ik in 2024 dit opschrijf. Dus wat ik zo'n beetje had is hier te zien.
Praktisch
Ik had op het hoogste punt van onze plaatselijke vuilnisbelt (die bestonden toen nog) 4 kozijnen met ruit geplaatst. Die 4 kozijnen waren de "omsloten ruimte". Daarin had ik een oude vrouw geplaatst die met haar handen die 'verstikkende' ruimte kleiner wilde maken. Oftewel, de leefbare ruimte groter.
Ook had ik een glazen kubus gemaakt van 20 bij 20 centimeter. Om diezelfde reden als eerder beschreven had een persoon die om zijn hoofd geplaatst. Om ook hier de 'verstikking' tastbaar te maken.
Muziek:
Farewell Theme II: Eleni Karaindrou
Lantern Marsh: Brain Eno.
Lengte: 6'25"
Hier de video van de diaserie (slechte kwaliteit, maar beter iets dan niets).