Van dans kan ik enorm genieten, moderne dans wel te verstaan.
Maar zeker ook dans in combinatie met film, zie hieronder.
Op een andere pagina: Dans en muziek.
Film: Encore (2022)
Regie: Cédric Klapisch
Klassiek ballet en moderne dans komen samen in een verhaal over hoop dat zich afspeelt tussen Bretagne en Parijs.
De 26-jarige balletdanseres Élise loopt tijdens een voorstelling een blessure op en krijgt te horen dat ze waarschijnlijk nooit meer zal kunnen dansen. Ze is haar doel kwijt en moet haar leven een andere wending geven. Met hulp van vrienden vindt ze ander werk. Dat voert haar naar Bretagne waar ze een gezelschap voor moderne dans ontmoet. De nieuwe ervaringen en vriendschappen wakkeren het vuur weer in haar aan. Zal ze toch weer kunnen dansen?
Hoofdrolspeelster Marion Barbeau is prima ballerina bij het beroemde ballet van de Parijse Opera. Daarnaast verzekerde Klapisch zich voor 'Encore' van de samenwerking met choreograaf Hofesh Shechter en zijn gezelschap.
Het overkomt me zelden maar nu had deze film, en vooral op het eind van de film, de dans, me helemaal te pakken. Ik was sterk geëmotioneerd en bleef nog een tijdje in de zaal zitten.
Na het zien van de film had ik een gedichtje geschreven over de film:
Film is kunst
Muziek is kunst,
Dans is kunst,
Wij zijn kunst,
Zonder tekst of stem gevoelens overbrengen
dat is wat dans kan doen.
Dans is voelen,
Dans is emotie,
Dans dat ben je,
Dans is diepte in jezelf,
Dans raakt het onbekende in jezelf,
Dans is aanraking,
Dans, is voelen, dans is voelen, dans is loslaten,
Dans is vrijheid,
Voel de film.
Film: Fase (2002)
Regie: Thierry De Mey / Choreografie: Anne Teresa De Keersmaeker / Muziek: Steve Reich
In 1983 brak Anne Teresa De Keersmaeker internationaal door met Rosas danst Rosas, een voorstelling die ondertussen een ijkpunt is geworden in de geschiedenis van de postmoderne dans. Rosas danst Rosas bouwt verder op het minimalisme geïnitieerd in Fase (1982): abstracte bewegingen vormen de basis van een gelaagde choreografische structuur waarin herhaling de hoofdrol speelt. De heftigheid van die bewegingen wordt gecounterd door kleine dagelijkse gebaren. Rosas danst Rosas is uitgesproken vrouwelijk: vier danseressen dansen zichzelf, opnieuw en opnieuw. De uitputting en volharding die hiermee gepaard gaan zorgen voor een emotionele geladenheid die in scherp contrast staat met de rigoureuze structuur van de choreografie. De repetitieve, “maximalistische” muziek van Thierry De Mey en Peter Vermeersch kwam tegelijk met de choreografie tot stand.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door het werk van Anne Teresa De Keersmaeker met haar Rosas danst Rosas.
Film: Pina (2011)
Regie: Wim Wenders
Regisseur en documentairemaker Wim Wenders zou samen met Pina Bausch, baanbrekend choreografe, aan Pina's biografie werken. Vlak voor de opnames overleed ze, waardoor haar verhaal uiteindelijk door de ogen van haar dansgezelschap is verteld.
Film: Yuli (2019)
Regie: Icíar Bollaín
Cuba, jaren ’80. De rebelse Carlos -liefkozend Yuli genoemd door zijn vader- heeft de schoolbanken altijd weten te vermijden en is opgegroeid in de straten van Havana. In de hoop op een beter leven stuurt Pedro zijn getalenteerde zoon naar de Nationale Balletacademie van Cuba. Tegen zijn zin in en ondanks zijn eerste weerstand, wordt Yuli uiteindelijk toch gegrepen door de wereld van het dansen. Het blijkt het begin van een legendarische carrière. Zo danste hij op zijn 25ste al bij het gerenommeerde Londense Royal Ballet, waar hij onder meer als eerste donkere danser ooit de rol van Romeo op zich nam. Tot op de dag van vandaag wordt Carlos Acosta wereldwijd als een van de beste dansers van zijn generatie beschouwd.
Film: And Than We Dansed (2019)
Regie: Levan Akin
Van jongs af aan traint Merab samen met zijn danspartner Mary met het Nationaal Georgisch Dansensemble. Zijn wereld komt op z’n kop te staan wanneer de charismatische Irakli op het toneel verschijnt. Niet alleen wordt hij Merabs grootste concurrent….maar ook zijn grootste verlangen.
Film: Mao's Last Dancer (2009)
Regie: Bruce Beresford
Het verhaal van de elfjarige Li Cunxin die gescheiden werd van zijn familie doordat hij was uitverkoren om ballet in Peking te gaan studeren. Het regime van Mao levert hem groot succes op maar ook de nodige beperkingen en ellende. De keuze om uiteindelijk in Amerika te blijven neemt hem de mogelijkheid voor terugkeer naar China af.