In de jaren 70 heb ik veel gesproken brieven verstuurd en ontvangen van (muziek) vrienden. Het was een andere manier om met elkaar in contact te komen. Dus dat is al meer dan 50 jaar geleden. Ik heb nog wat oude gesproken brieven op geluidsband teruggevonden op mijn zolder.

Hier zie je een klein deel van de geluidsbanden van de meer dan 150 stuks (zowel 13 cm, 18 cm en 26 cm spoelenbanden)

De banden had ik goed bewaard, maar ze bleken toch aangetast te zijn. Ik heb verschillende bandopnamen of delen daarvan gedigitaliseerd. Dat moest ik ook nog doen op de recorders die ik nog had (Akay tapedeck 165-D, Tascam Portastudio cassettedeck 424 en de Sony cassettedeck TC-D5M) en die zijn soms 50 jaar oud en al heel lang niet meer gebruikt. Voor het digitaliseren heb ik geen gebruik gemaakt van de Teac tapedecks 2340SX en de 3300SX. Maar toch..... kijken wat ik nog kon digitaliseren. Niet optimaal zoals je misschien kunt horen, maar het is beter dan niets.

Van analoog naar digitaal (situatie 2023)

Teac 2340SX (Studio 19, situatie 1980)

Ingezongen

Hier een opname die ik stuurde naar mijn vriend Meindert uit Leeuwarden die op het punt stond te gaan werken bij de NOS. De muziek is van The Beatles met het nummer 'Girl' (1965) waar ik alleen de muziek gebruikt heb. Bij stereo platen in die tijd kwam de muziek links- en de zang rechts uit de speakers. Dus om de zang weg te drukken was eenvoudig. Ik zong zelf de muziek in, meerstemmig. De tekst heb ik samen met mijn vrouw geschreven, da's toch mooi meegenomen. Dat meerstemmig inzingen kon ik doen met de Teac 2340SX. 

Monteren

Tegenwoordig is het fluitje van een cent om zoiets te realiseren. Ik de jaren '70 was het een ambacht om zoiets te doen met werkelijk in de orginele geluidsband te snijden en weer stukjes aan elkaar te plakken, zie hieronder. Het was wel zaak dat de opname, die je moest monteren, met een hoge snelheid was opgenomen, liefst 38 cm/sec. Die bandrecorder had ik niet, moest het doen met 19 cm/sec recorder (standaard was 9,5 cm/sec). Hoe sneller de bandsnelheid was hoe meer speelruimte je had bij het nauwkeurig snijden. Dus als, in mijn geval, de montage heel nauwkeurig moest zijn was dat wel even een dingetje. Leuk was het wel!

Je had op je bandrecorder bepaald waar er geknipt/gesneden moest worden. Dat deed je met een glaspotlood.  Daarna legde je de geluidsband in de daarvoor speciaal ontwikkeld band-inleg onderdeel. De witte markering werd op de goede plaats gelegd waarna je , onder een hoek van 45°, in de geluidsband sneed.

Na het snijden werden de twee afzonderlijke geluidsband delen tegen elkaar gelegd en met speciale tape aan elkaar geplakt. Daarna de gemonteerde band weer in de recorder plaatsen om te luisteren of het resultaat goed was. Je krijgt er handigheid in. :)

Opnamerecorder The Beatles

Hieronder zie je de opnamerecorder die The Beatles hebben gebruikt waar ook het snijapparaat werd toegepast. Deze recorder staat nu in het Beatles museum in Alkmaar.